روش آزمایش خاک کشاورزی ( تفسیر آزمایش خاک + هرپارامتر به چه معناست)

یکی از بحران هایی که در کشور با آن مواجه هستیم استفاده بیش از حد از کود و سم می باشد. که آن را به یکی از بزرگترین معضلات کشاورزی تبدیل کرده است. استفاده بی رویه از کودها، نه تنها هزینه ی گزافی را برای کشاورز به همراه دارد بلکه مصرف و تجویز غلط از طرفی موجب غیر سالم شدن محصولات کشاورزی می شود و اثرات جبران ناپذیر برای خاک در بر دارد.

امروزه میدانیم که کشاورزی بدون استفاده از انواع کودها در خاک های کشوری مثل کشور ما که مواد آلی کمی دارد امکان پذیر نیست، بنابراین تنها راه حلی که به نظر مشکل گشاست، استفاده از آزمایش خاک کشاورزی است.

هدف از آزمایش خاک کشاورزی چیست؟

هدف اصلی از آزمایش خاک تعیین عناصر موجود در خاک، شناخت نوع خاک، نوع بافت آن و اطلاعاتی از این دست می باشد. عموما اطلاعاتی که برای آماده سازی زمین قبل از کاشت یا احداث باغ نیاز است شامل:

> هدایت الکتریکی یا ای سی (Ec)

> اسیدیته خاک یا پی اچ  (Ph)

> بافت خاک

> آهک (Tnv)

> ماده آلی

> عناصر ماکرو یا پر مصرف ( نیترات یا ازت، فسفر و پتاسیم)

> عناصر میان مصرف (کلسیم، منیزیوم و گوگرد)

> عناصر میکرو یا کم مصرف (آهن، روی، منگنز، مس، بور)

> سدیم

> نسبت جذب سدیم (Sar)

ورود به صفحه آموزش کشت زعفران در خاک

زمان نمونه برداری آزمایش خاک 

بهترین زمان برای انجام آزمایش خاک اول بهار و اواخر پاییز است. آنالیز خاک کشاورزی در بهار، اطلاعات مناسبی را از نظر عنصر مهم نیتروژن را می دهد. آزمایش پاییز نیز به جهت فراهم کردن مواد مغذی مورد نیاز و امکان افزودن کود و زیر و رو کردن با خاک بسیار مفید است.

دقت کنید نمونه برداری باید در زمانی انجام شود که خاک گاورو باشد، به عبات دیگر خاک گل نباشد یا خیلی خشک نباشد. نمونه آزمایش خاک کشاورزی باید قبل از کوددهی به زمین گرفته شود. نمونه برداری بهتر است بعد از برداشت محصول انجام شود.

در گیاه زراعی مانند زعفران بهتر است نمونه برداری و آزمایش خاک هر دو سال یک بار تکرار شود تا بتوان وضعیت خاک را به درستی سنجید.

ابزار مورد نیاز برای نمونه برداری از خاک:

— سطل پلاستیکی یا فلزی (عاری از هر کود یا خاک و…)

— بیل یا بیلچه

— کلنگ یا کاردک

— کیسه پلاستیکی تمیز

— برچسب نمونه برداری (خودکار و کاغذ)

مقدار نمونه :

حداقل باید از 12-8 نقطه زمین نمونه‌برداری اکنید و از هر عمق (0-30 و 30-60) در هر نقطه از ۳۰۰ تا 5۰۰ گرم برداشت خاک کنید.

آزمایش خاک کشاورزی و نمونه گیری از خاک مزرعه 

شیوه ی نمونه گیری برای آزمایش خاک کشاورزی از مزارع بسیار سادست. ابتدا زمین مورد نظرتان را براساس نوع بافتی که دارد و شیب و محصولات متفاوتی که در زراعت قبلی کشت شده، رنگ، ميزان فرسايش، نوع محصول به قطعات یکسان جدا می کنیم.

5 سانت از روی خاک را کنار میزنیم. یک چاله به عمق 30 سانتی متری میکنیم. دیواره ی چاله را به ضحامت 3 سانتی متر می خراشیم، با بیل تمام خاک را به آرامی بر میداریم و در یک سطل می ریزیم ( دقت کنید که فقط خاک خراشیده شده را داخل سطل ریخته شود ).

برای باردوم از همان عمق 30 سانتی تا 60 سانت چاله را عمیق تر میکنیم و مثل عمق 30سانتی دیواره را خراش می دهیم. توجه کنید این نمونه را با نمونه قبلی در دو سطل جدا بریزید. ( برای محصولاتی که ریشه ی آنها تا عمق کمتر از 30سانت پیش میرود نمونه برداری از عمق 60-30 نیازی ندارد. ولی برای محصولی چون زعفران نیاز به هر دو عمق 0 – 30 و 60 – 30 می باشد )

حتما سنگ و کلوخه ها را از نمونه ها بردارید و ترجیحا نمونه ها عاری از خار و خاشاک باشد.

روش های نمونه برداری از خاک :

غیر سیستمیک (نامنظم) : نمونه برداری با الگوهای تعریف شده X، S، W، M

سیستمیک : طبق الگو خاص با رعایت فاصله یکسان از هر نقطه از کل زمین نمونه را برداشت کنید.

تصادفی (Random) : برداشت از چندین نقطه بدون توجه به الگو یا نمونه خاصی.

دقیق ترین و راحت ترین روش، روش غیر سیستمیک می باشد. در قطعه هایی که از نظر بافت و شیب و فرسایش خاک و سایر عوامل تقسیم شده اند باید به طور جدا گانه، طبق الگوی مارپیچی، Z، W، N نمونه برداری انجام شود.

روش نمونه گیری آزمایش خاک کشاورزی

بعد از این که روش نمونه برداری رو مشخص کردید و نقطه هایی که باید از آنها نمونه خاک برداشته شود مشخص شد اقدام به حفر چاله هایی به عمق مشخص کنید.

از سطح 0 تا 30 سانتیمتر دیواره چاله را به ضخامت ۳ – ۵ سانتیمتر خراشیده و بیل یا بیلچه یا ظرف رو زیر محل خراش بگیرید و همزمان با خراشیدن به آرامی پایین بیاورید تا خاکهایی که از دیواره ها ریزش میکنن به کف چاله نریزند. عمق و محل نمونه برداری را برروی برچسب یاداشت کرده و روی درب سطل بچسبانید. همین عمل را برای عمق ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتری هم تکرار کنید. با اتمام اولین نقطه سراغ نقطه بعدی بروید.

نکات مهم بعد از برداشت نمونه :

— عاری از سنگ و کلوخ باشد.

— عاری از خارو خاشاک و ریشه باشد.

— نمونه رطوبت نداشته باشد.

— موادی چون خاکستر سیگار ،کود، ریشه، برگ و… در خاک نمونه نباشد.

بعد از اینکه از تمام نقاط زمین نمونه برداشت شد، دقت کنید در این مرحله موارد بیرونی چون خاکستر سیگار به روی خاک ها نریزد. نمونه هارا جداگانه در جایی برای خشک شدن پهن کنید که وزش باد و گردوغبار نباشد. بعد از این که رطوبت خاک گرفته شد از هر نمونه به 250 گرم در یک ظرف خشک و تمیز ریخته و بر روی یک کاغذ اطلاعات زیر را نوشته و خاک را برای آزمایشگاه خاک ارسال کنید.

اطلاعات برچسب :

1.      نام زارع

2.      نام نمونه بردار

3.      آدرس مزرعه

4.      محصول از قبل کشت شده

5.      محصول مورد نظر برای کشت آینده

6.      عمق نمونه برداری

7.      اطلاعات مورد نیاز: Ph/ EC/ Om/ Oc/ Tnv/ / عناصر میکرو/ عناصر ماکرو/ بافت خاک

زمان انجام آزمایش خاک :

• به طور کلی بهترین زمان برای نمونه برداری از خاک برای زعفران اوایل بهار و یا اواخر پاییز است.
• بهترین زمان نمونه برداری بعد از برداشت محصول و قبل از کاشت نوبت بعدی محصول است.
• اگر محصول در زمین وجود داشته باشد و نیاز به انجام آزمایش خاک باشد، توصیه می‌شود قبل از شروع فعالیت گیاه اقدام به برداشت نمونه کنید.
• در خاک هایی که بافت های رسی دارند در اوایل زمستان مقدار پتاسیم و عناصر اولیه بهتر نشان داده میشود.
• اندازه Ph خاک به میزان نیتروژن و گوگرد واکنش نشان میدهد. حال که این عناصر متحرک هستند و با آبشویی (بارش و آبیاری های سنگین) امکان نفوذ به عمق های پایینتر را دارند پس نمونه برداری در این زمان برای اندازه گیری Ph توصیه نمیشود.

نکات مهم در نمونه برداری از خاک :

1.      حتما از چند نقطه نمونه برداری کنید.

2.      نقاط طوری تعیین کنید که تمام زمین را پوشش دهد.

3.      نقاط نمونه برداری از جهت : شیب، بافت و جنس خاک، میزان فرسایش، درجه زهکشی، تاریخ و میزان کود دهی یکسان باشند.

4.      ابتدا هر نقطه به طور جداگانه نمونه برداشته شود. در ادامه بعد از خشک شدن نمونه و جداسازی اضافاتی چون ریشه و خس و خاشاک نمونه های هر عمق را به طور جداگانه با هم ترکیب کنید.

5.      از محل جاده ها و راه های عبور و مرور، تپه ها و برآمدگی ها، خاک های گچی و نمکی نمونه گیری نشود.

6.      عمق نمونه برداری با توجه به ناحیه ریشه زایی محصول تعیین شود. برای زعفران عمق 0-30 و 30-60 سانتیمتر را نمونه بگیرید.

7.      هدف از نمونه برداری از قبل تعیین شود.

8.      خاک گاورو باشد و گِل نباشد. خاک گاورو خاکی است که بعد از مشت کردن به راحتی از هم جدا شده و به زمین بریزد.

9.      نمونه برداری قبل از کوددهی انجام شود.

10.   نمونه برداری بعد از برداشت محصول انجام شود. (ترجیحادر هنگام نمونه برداری محصولی در زمین نباشد)

11.   ظرف نمونه برداری عاری از خاک، کود حتی آب باشد.

تفسیر آزمایش خاک کشاورزی

در بالا یک نمونه از آزمایش خاک کشاورزی را مشاهده می کنید به ترتیب از سمت راست به بررسی عناوین این آزمایش خاک می پردازیم:

 >> Physical tests( فیزیک خاک )

این بخش فیزیک خاک را باتوجه به آزمایش خاک کشاورزی شما مشخص می کند. منظور از فیزیک خاک نوع بافت خاک می باشد. دانستن بافت خاک به شما می گوید که خاک مزرعه شما حاصلخیز است یا خیر؟ مناسب کشت چه محصولاتی می باشد؟ درواقع بافت خاک مشخص می کند هرکدام از ذرات معدنی تشکیل دهنده، به چه مقدار در خاک موجود می باشد.

> C (clay) یا رس

رس ریزترین جزء یا ذره خاک میباشد. قدرت جذب و نگهداری آب در خاک های رسی بالاست. فاصله بین ذرات خاک های رسی تقریبا صفر است و خاصیت چسبندگی در این خاکها زیاد میباشد. خاکهای رسی رطوبت را بیش از حد نگه میدارند و نیاز آبی را کاهش میدهند، اما رطوبت بیش از حد سبب مشکلاتی مثل پوسیدگی ریشه در بعضی گیاهان می شود.

> S (sand) یا شن

درشت ترین ذره خاک شن است. قدرت نگهداری آب در خاک های شنی به علت فاصله زیاد ذرات از هم کم میباشد. درصد تبخیر و خشکی این خاک ها بالاست و نیاز به نوبت های آبیاری بیشتری در خاکهای شنی وجود دارد. آبیاری بیشتر علاوه بر افزایش مصرف آب سبب آبشویی و هدر رفت برخی از منابع میشود و مصرف و احتیاج کودی را افزایش میدهد

> Si (silt) یا سیلت

ذراتی که از لحاظ اندازه حد واسط رس و شن هستند و خصوصیاتی دقیقا مابین دو ذره شن و رس دارند. وجود این ذرات به مقدار کافی در خاک کیفیت خاک را افزایش میدهد.

— Text (texture) یا بافت خاک

آنچه که آزمایشگاه بافت خاک اعلام میکند عبارت است از سه عدد که جمع آنها %۱۰۰ میشود. بافت خاک براساس درصد هرکدام از این سه ذره با توجه به مثلث خاک تشخیص داده می شود. بافت خاک همان چیزی است که از خاک قابل لمس است؛ نرمی، تختی، سبکی و سنگینی خاک، حاصلخیزی و ضعف خاک همه و همه در نگاه اول مربوط به بافت خاک میباشد.

خاک های سبک- شنی (شنی، شنی لومی، لومی شنی) دارای ظرفیت نگهداری آب و مواد غذایی کمتری هستند. در مقابل آنها خاک های سنگین- رسی ( رس، سیلتی رسی، لومی رسی و سیلتی لومی رسی ) به سختی زهکشی میشوند و نفوذپیری کمی دارند.

افزودن مواد آلی، قابلیت خاک های سبک-شنی را در حفظ آب و مواد غذایی و قابلیت خاک های سنگین – رسی را برای زهکشی بهتر و مقاومت به فشردگی را بهبود میبخشد. خاک لومی یک خاک ایده آل است که دارای نسبت متعادلی از رس، شن و سیلت میباشد. 12 نوع بافت خاک وجود دارد که در این نمونه آزمایش بافت خاک از نوع لومی شنی ( sand loam ) می باشد.

– Gyps. (gypsum)

این بخش به بیان مقدار گچ موجود در خاک اشاره می‌کند. گچ به سبب اینکه دو عنصر کلسیم و گوگرد را در خود جای‌داده است برای خاک مفید است، البته مقدار آن نباید از حد مجاز تجاوز کند.

گچ موجود در خاک موجب اصلاح و بهبود ساختار خاک می‌شود و در خاک‌های سدیمی باعث کاهش مقدار شوری می‌شود.

– k (پتاسیم)

گیاهان از طریق منافذی که بر روی برگ های آنها قرار دارد و روزنه نام دارد با محیط پیرامون ارتباط برقرار می‌کنند.

مقدار ایده‌آل پتاس مثل بقیه عناصر بسته به نوع گیاه و مقدار تراکم بذر متفاوت است.کودهای پتاسه در رنگ اندازی و اندازه کلاله زعفران اثر مثبت دارند. بنه از طریق منافذ و روزنه هایی که بر روی برگهای پیاززعفران قرار دارد از محیط بیرون تنفس میکند، باکتری جذب میکند و جذب محلول پاشی هم از همین طریق انجام میدهد.

پتاسیم نقش مهمی در باز و بسته کردن روزنه ها دارد. پتاس با بستن روزنه ها در شرایط تنش دمایی، مانع از خروج آب از گیاه میشود. مقاومت گیاه، در برابر تنش هایی مثل خشکی و کم آبی به این شکل بالا میرود. مقدار مجاز پتاسیم در هر کیلوگرم خاک 500-350 ppm تعریف شده است.

500-300 ppm پتاسیم در هر کیلوگرم خاک عموماً مقدار مناسبی از پتاسیم موجود در خاک می باشد.

– P (فسفر)

این عنصر بصورت میلی‌گرم فسفر قابل دسترس در کیلوگرم خاک (ppm) بیان میشود. مقدار بهینه فسفر در خاک 15 میلی‌گرم در کیلوگرم (ppm) است. اگر سطح فسفر خاک بالای 30 ppm باشد، نیازی به مصرف کودهای فسفاته نیست. فسفر در خاک کند رهش است و حرکت آهسته ای دارد.

در زمان توصیه کودی فسفر عملکرد محصول و میزان این عنصر در خاک مد نظر قرار می‌گیرد در واقع از روی میزان مصرف گیاه و میزان فسفر قابل دسترس در خاک مقدار مصرف کودهای فسفاته محاسبه می‌شود.

استفاده بی‌رویه کودهای فسفره علاوه برمشکلات زیست محیطی و افزایش سطح فلزات سنگین درخاک، باعث از دسترس خارج شدن برخی عناصر غذایی مثل روی می‌شود.

– N (نیتروژن)

در طبیعت فرم‌های مختلف نیتروژن وجود دارد: N₂، NO، NO^–₃، NH⁺₄ و اما فرم قابل جذب ازت برای گیاه نیترات (NO^–₃) و آمونیوم (NH⁺₄) است. نیتروژن کل که در نتایج آزمایش خاک مشاهده می‌شود، تمام اشکال نیتروژن خاک را بیان می‌کند.

مقدار ازت به فرم نیتراته بین 20 تا 30 میلی‌گرم (ppm) در کیلوگرم خاک است. وجود کمتر از 10 ppm این عنصر احتمال کاهش عملکرد را افزایش میدهد.

عمدتاً مجموع نیترات موجود در ۰ تا ۳۰ سانتی متری و ۳۰ تا ۶۰ سانتی متری سطح خاک اندازه گیری و تعیین میشود. توصیه مصرف نیتروژن بستگی به میزان موجود در خاک، گیاه مورد نظر، نتیجه مورد انتظار و تاریخچه محل (گیاه کشت شده قبلی، حذف باقیمانده های گیاه قبلی و کاربردهای قبلی کودهای نیتروژنی و آلی) دارد. نیتروژن در زمان رشد رویشی و رشد برگ ها بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد.

بیشترین بازدهی نیتروژن در گیاه زمان بلوغ گیاه است که برگ ها بزرگ شده و ریشه ها رشد کافی داشته اند. وجود نیتروژن در جذب عناصر دیگر نیز تاثیرگذار است.

کمبود نیتروژن در خاک رشد رویشی را ضعیف میکند، زردی برگ به خصوص برگ های مسن از دلایل کمبود نیتروژن به حساب می آید. نیتروژن در کودهای اوره، نیترات آمونیوم و فسفات آمونیوم موجود است. شکل آلی نیتروژن در کودهای پرندگان بیشتر وجود دارد. مقدار مجاز N در خاک 0.2% است.

– S ( گوگرد سولفات )

کمبود گوگرد در مزارعی رخ میدهn که آب کاملاً پاک و شیرین دارند. در شرایط کمبود گوگرد، کاربرد کودهای حاوی گوگرد ضروری است. بیشتر کودهای عناصر میکرو با بنیان سولفات ساخته میشوند که انحلال نسبتاً خوبی دارند مانند سولفات روی، و آهن و….

– OC (مواد آلی موجود در خاک)

ترکیبات کربنی خاک در طی یک چرخه با قرار گرفتن تحت فشار، گرما و فعالیت میکروارگانیسم ها به مواد آلی ترکیب شدند.

هیومیک اسید، فولیک اسید و کودهای دامی  همگی جزئی از مواد آلی می باشند مواد آلی خاک هم یکی از پارامترهای موثر در حاصلخیزی خاک یا CEC و ظرفیت تبادل کاتیونی می باشد که می تواند خاکهای فقیر که مواد آلی کافی برای کشت و کار ندارند را اصلاح کند.

– CEC (ظرفیت خاک در تبادل کاتیون ها)

این پارامتر در این برگه ی آزمایش خاک کشاورزی بررسی نشده اما یکی از پارامترهای مهم در خاک ظرفیت تبادل کاتیونی می باشد.

در واقع این پارامتر نشان می دهد که خاک تا چه اندازه می‌تواند عناصر کاتیون یا عناصری که دارای بار مثبت هستند را جذب و نگهداری کند. میزان حاصلخیزی خاک را با این پارامتر می‌سنجند. عموما خاک هایی که رسی هستند دارای ظرفیت تبادل کاتیونی بالاتری می باشد.

با افزایش PH و اضافه کردن آهک در خاک های هوا زده میشود CEC را تا حدودی اصلاح کرد. اضافه کردن ماده آلی موثرترین روش اصلاح CEC خاک است.

این صفت، حاصلخیزی و توانایی خاک در نگهداری عناصر غذایی را نشان می‌دهد. خاک‌هایی که CEC پایینی دارند، احتمال آبشویی و فقر عناصر غذایی در آنها بالاست. به بیان ساده تر CEC نشان می‌دهد که چه مقدار از عناصر غذایی با بار مثبت می‌تواند در سطح ذرات خاک نگهداری شود. بعضی از خاک‌ها در نگهداری آب و مواد غذایی قوی و بعضی از آنها عملکرد ضعیف تری دارند.

بطورکلی هرچقدر مقدار این پارامتر زیادتر باشد، بهتر است. CEC پایین نشانگر شنی بودن خاک است و سن بودن به معنای آبشویی بالا و خارج شدن عناصر غذایی از دسترس ریشه است. خاک‌های رسی با مواد آلی زیاد دارای ظرفیت تبادل کاتیونی بالایی هستند و عملکرد مناسبی در جذب و نگهداری آب و مواد غذایی دارند.

– TNV ( آهک خاک)

به طور کلی وجود 10-15% آهک در خاک قابل تحمل گیاه است. بخش اصلی ساختار آهک از کربنات کلسیم تشکیل شده است. خاک‌های آهکی دارای سایر مواد کربناتی مانند کربنات منیزیم است.

TNV مخفف عبارت Total neutralizing value و به معنی ارزش خنثی سازی کل میباشد و براساس کربنات کلسیم معادل بیان میشود. TNV  درصد آهکی است که می تواند یک اسید را خنثی کند.

– PH (اسیدی یا بازی بودن خاک)

میزان اسیدی یا بازی بودن خاک یا میزان اسیدیته خاک را با ph متر می سنجند. اسیدیته و قلیائی بودن خاک بیانگر میزان فعالیت یون های هیدروژنه و هیدروکسیده در خاک است. وقتی فعالیت شیمیایی این یون ها به پایین ترین میزان برسد، پی اچ خاک حدود ۷  و در محدوده خنثی قرار دارد. واکنش کمتر از ۷ نشان دهنده اسیدی بودن خاک و بیشتر از ۷ نشان دهنده قلیایی بودن خاک است.

حلالیت بسیاری از عناصر به مقدار PH وابسته است. عموماً بیشتر عناصر غذایی در PH اسیدی بین 6- 7  جذب بهتری دارند. اگر خاک اسیدیته بالا داشته باشد یعنی Ph آن زیر 5 باشد عناصر پرمصرف مثل نیتروژن، پتاسیم و فسفر به خوبی جذب نمیشوند؛ اگر خاک بیش از اندازه قلیایی باشد عناصر کم مصرف مثل آهن و روی جذب خوبی ندارند.

یکی از اشتباهات رایج برای کاهش Ph، اضافه کردن سولفوریک اسید به خاک در زمان فعالیت گیاه است، اینکار تاثیر منفی روی فعالیت میکروارگانیسم‌های مفید خاک میگذارد. بهترین روش برای کاهش Ph استفاده از گوگرد کشاورزی به همراه باکتری‌‌های اکسیدکننده آن (تیوباسیلوس) است.

بنابراین اگر خاک شما قلیایی باشد باید اقدام مناسبی در جهت اصلاح خاک انجام بدید.

در هر صورت زمانی که خاک خیلی اسیدی باشد عناصر پرمصرف مثل نیتروژن، پتاسیم و فسفر به خوبی جذب نمی شود؛ اگر خاک بیش از اندازه قلیایی باشد عناصر کم مصرف مثل آهن و روی جذب خوبی ندارد.

– EC (شوری خاک)

شوری خاک یا EC در واقع نشان دهنده میزانی از یون های مختلف در خاک است که حل نمیشوند و شوری خاک را این یون ها تشکیل میدهند یا به نوعی سبب شوری میشوند.

این شاخص میزان نمک های محلول در خاک یا در واقع شوری خاک را نشان میدهد. حضور این مواد داخل آب باعث میشود که جریان الکتریکی را از خودش عبور دهد، به همین دلیل است که عنوان هدایت الکتریکی روی این پارامتر گذاشته‌ شده است.

– SP (درصد اشباع خاک)

میزان آبی که 100 گرم خاک به خود میگیرد تا اشباع شود و یا به حالت گِل تبدیل شود را با این پارامتر نشان میدهند. (تعیین این عدد به مهارت آزمایش کننده هم بستگی دارد).

در اختیار داشتن SP تعیین برنامه های آبیاری و کوددهی و نوع کشت کمک میکند. میزان SP در درجۀ اول به بافت خاک بستگی دارد، ولی میزان مواد آلی و گچ و نمک ها هم در نتیجۀ SP مؤثر است.

وجود آب در خاک در سه سطح دسته بندی می شود:

اولین حالت پژمردگی می باشد؛ در این زمان رطوبت خاک بسیار پایین می باشد و بیشتر منافذ خاک از هوا پر شده است.

حد دوم حالت ظرفیت زراعی می باشد؛ یعنی آب به اندازه مناسب در دسترس گیاه قرار دارد. در این حالت منافذ خاک به طور متناسب از آب و هوا پر شده اند.

حد سوم حالت اشباع می باشد. در حالت اشباع تمامی منافذ موجود در خاک از آب پر شده و هیچ هوایی در خاک وجود ندارد.

در اختیار داشتن درصد اشباع برای ارائه برنامه کودی و آبیاری بسیار مفید می باشد.

بررسی نقش عناصر ریز مغذی در پارامترهای  آزماش خاک

تمام عناصر ریز مغذی به مقدار خیلی کم برای مصرف گیاهان مورد نیاز است ام همن مقدار کم در صورت نبود باعث ایجاد اختلال در رشد گیاه می باشد.

Fe (آهن)

مقدار جذب آهن وابسته به ph خاک می باشد. میزان آهن مورد نیاز در خاک بستگی به نوع گیاهی که کشت شده و روش کاشت متفاوت است اما بهتر است میزان آهن موجود در خاک بین بازه ۱۰ تا ۱۵ ppm باشد.

وظیفه آهن بیشتر در ساخت کلروفیل ( یکی از اجزای موثر در فرایند فتوسنتز و عامل سبز شدن برگها )، تثبیت نیتروژن و انتقال انرژی است.

اگر میزان آهن در خاک کم باشد علائمی مانند کلروز شدن برگ ها در گیاهان دیده می شود. میزان اضافی آهن در خاک به شکل نقطه های قهوه ای رنگ در برگ های پیر گیاه ظاهر می شود.

یکی از علل کمبود آهن در خاک وجود بیش از اندازه عنصر روی می باشد؛ زیرا روی از جذب آهن جلوگیری میکند. استفاده از فرم مناسب انواع کودهای آهن در شرایط مختلف بسیار حائز اهمیت است. به عنوان مثال در خاک‌های آهکی استفاده از کود آهن سولفاته بصورت خاکی تاثیری در رفع کمبود این عنصر ندارد، زیرا در این شرایط آهن به‌سرعت رسوب کرده و از دسترس ریشه گیاه خارج می‌شود. در این شرایط باید از کلات آهن و یا سایر روش ها برای جبران کمبود آهن استفاده کرد. در غلظت‌های بالاتر از 25 ppm احتمال مسمومیت آهن وجود دارد.

Zn (روی)

روی در تولید بذر گیاهان، تولید هورمون اکسین که یک هورمون گیاهی است، در رشد گیاه و در ساختمان آنزیم های گیاهی نقش دارد. حد مجازه این عنصر 3-2 PPMتوصیه شده است.

روی موجب افزایش میزان پروتئین در دانه ی غلات شده و همچنین مسمومیت حاصل از وجود بیش از اندازه بر و کادمیوم را کاهش می دهد.

روی عنصر پتاسیم را در سلول های نگهبان روزنه -که وظیفه باز و بسته کردن روزنه های روی برگ گیاهان را بر عهده دارد- نگه می دارد و از این طریق به صورت غیر مستقیم در زمان باز بودن روزنه نقش مهمی را ایفا می کند.

کمبود روی بیشتر در خاک های قلیایی و آهکی دیده می شود. تاثیرات کمبود روی به صورت کاهش مقدار فتوسنتز و به این ترتیب کاهش عملکرد محصولات کشاورزی بروز می کند.

علائم کمبود آن در گیاه به شکل کلروز رگبرگ ها و کاهش رشد شاخه های جوان ظاهر میشود.

کمبود روی بویژه در مواردی که خاک ورزی و فعالیت های تسطیح برداشته شده است ایجاد می شود. اگر کمبود یا حد آستانه ای روی در خاک مشخص شد، حتماً با استفاده از کودهای حاوی روی باید مشکل را برطرف نمود. در موارد شدیدتر و در زمانی که علائم بر روی درخت نیز دیده می شود باید به کمک محلول پاشی سولفات روی کمبود را جبران نمود.

Mn (منگنز)

منگنز جوانه زنی و بلوغ گیاه را تسریع می کند. اگر مقدار منگنز در خاک کمتر از ۱۰ ppm باشد باعث ایجاد محدودیت در رشد گیاه می‌شود. کمبود منگنز به صورت کلروز برگ ها نشان داده میشود. جذب این عنصر در PH بالا، کم میشود.

Cu (مس)

عنصر مس در فرایند انتقال الکترون در کروپلاست (اندامکی در گیاه که فرایند فتوسنتز در آن اتفاق می افتد) و فعالیت های آنزیمی گیاهان نقش دارد.

کمبود مس در گیاه موجب از بین رفتن شادابی و بی رنگ شدن گیاه خواهد شد.

وجود مقدار بیش از اندازه مس موجب محدودیت در جذب روی، آهن و منیزیم می شود.

کمبود مس و منگنز معمولاً کمتر میکرو های دیگر رخ میدهد. اگر آزمایش کمبود نشون داد، قبل از استفاده  کلان در سطح وسیع، به صورت آزمایشی در سطحی کوچک استفاده کنید.

B (بر)

بر در ساختار سلول گیاهی مانند غشای سلولی و دیواره سلولی، گرده افشانی و لقاح در گیاهان نقش دارد.

کمبود این عنصر پیچیدگی و کم شدن رشد سرشاخه ها را پدید می آورد و موجب افزایش بافت چوب پنبه ای در گیاهان می شود. ازدیاد بر در خاک موجب تغییر رنگ گیاه و مرگ برگ ها خواهد شد.

در آخر :

هر عنصر در بخشی از گیاه کاربرد دارد و وظیفه ای را انجام می دهد. برای استفاده بهتر از عناصر موجود در خاک و مصرف بهینه کودها بهتر است از آمایشگاه خاک کشاورزی اسفاده کنید و حتما پارامترهای آن را با فردی مطلع در میان بگذارید.

برای پیدا کردن آزمایشگاه و بررسی نمونه ی آزمایش خاک کشاوزی خود می تونید از لینک های زیر استفاده کنید ما لیست تمام آزمایشگاه ها رو براتون قرار دادیم.

لیست آزمایشگاه های آب و خاک دولتی

لیست آزمایشگاه های اب و خاک خصوصی